| Fabrikant: | Societé de La Meuse, Luik |
|---|---|
| Fabrieksnummer: | 3481 |
| Bouwjaar: | 1933 |
| Ketelregistratie: | 12949 |
| Maximale keteldruk: | 12 bar |
| Verwarmd oppervlakte: | 120 m2 |
| Bedrijfsvaardig gewicht: | 55 ton |
| Asdruk: | 13,75 ton |
| Asindeling: | Dn2t |
| Maximale snelheid: | 40 km/u |
| Tractie details: | Stoomverdeling volgens Walschaert |
| Diameter en slaglengte zuigers: | 500 x 550 mm |
| Historische eigena(a)r(en): | Oranje Nassau Mijnen |
| Historische nummers: | 23 |
| Historische standplaats: | Heerlen |
| Jaar van indienststelling: | 1934 |
| Jaar van buitendienststelling: | 1971 ( volgens ketelakte ) |
| Status: | Gesloopt |
Gegevens uit de La Meuse leverlijst:
LA MEUSE 3481 | 0-8-0T | LAM55T | STD | 1933 | INDUS-CHAR | CHARBONNAGES D'ORANGE-NASSAU Á HEERLEN | 23 | NED
Door de enorme groei van het kolenvervoer over de eigen spoorlijn tussen de Oranje Nassau Mijn 1 en de Oranje Nassau Mijnen 3 en 4. bestelde deze in 1923 een zware tenderlocomotief bij La Meuse welke in 1924 in dienst kwam.
Dit was een standaard type locomotief welke door La Meuse tot ver in de jaren 1950, zonder enige aanpassingen in het oorspronkelijke ontwerp, is gefabriceerd.
Volgens de lectuur was zei extreem sterk maar ook extreem traag, waardoor ze minder geschikt was in de treindienst tussen de verschillende mijnzetels. Dit werd het exclusieve terrein van de locomotieven 5, 17 en 18 ( alle 3 gebouwd door Hanomag ), de 23 werd alleen bij hoge uitzondering ( door bijvoorbeeld onderhoud aan de 5,17 of 18 ) voor de treindienst ingezet.
De 23 bewees wel haar diensten in het zware rangeerbedrijf op het rangeerterrein van de Oranje Nassau mijn 1, waar alle treinen van 3 mijnzetels werden afgehandeld en overgedragen aan de Nederlandse Spoorwegen.
Rond 1950 kreeg zei, net als alle andere stoomlocomotieven bij de ON-Mijnen, elektrische accu verlichting en een mobilofoon installatie om te kunnen communiceren met de rangeerploegen en treindienstleider.
Rond 1970 zijn er genoeg diesellocomotieven beschikbaar en wordt ze buitendienst gesteld, in 1971 is ze gesloopt.
De Oranje Nassau Mijnen was het grootste particuliere mijnbouwbedrijf in Nederland, Ze kende 4 mijnzetels ( vestigingen, ON-1 te Heerlen centrum, ON-2 te Schaesberg - Landgraaf -, ON-3 te Heerlerheide, ON-4 te Heerlen- Heksenberg ). De ON-2,3 en 4 waren met elkaar verbonden door middel van een eigen spoorlijn. Bij de ON-1 was een groot rangeerterrein gevestigd waar ook de overgave naar NS plaats vond. Tevens werd op het terrein van de ON-1 ook de kolen gewassen ( gezeefd ) van de ON-3 en 4, wat voor het spoorbedrijf een grote opgave was om de vele "brutkool" ( ongewassen kolen waar nog gesteente bij zit ) treinen te vervoeren naar de ON-1. Dit leverde tevens het nodige rangeerwerk op. Ook de briketten werden op de locatie ON-1 geperst. De ON-1 was de laatste steenkolenmijn die in Nederland werd gesloten, op 31-12-1974. In totaal hebben de Oranje Nassau mijnen 118.061.000 ton kolen geproduceerd, voornamelijk mager-, halfvet- en driekwartvetkolen.
Foto verantwoording:
- Overzicht foto: © Dhr M.Morant, collectie Dhr B. Eijkenboom
- Fabrieksfolder La Meuse, collectie Dhr B. Eijkenboom
- On 23 te Heerlen ON-1, J.A. Bonthuis, © Reijckheyt regionaal archief